NAWRÓCENIE DAREM BOGA

 
 
 

Fragment encykliki "Redemptoris missio"

Nawrócenie jest darem Bożym, dziełem Trójcy: to Duch otwiera drzwi serc, aby ludzie mogli uwierzyć w Pana i wyznać Go (por. 1 Kor 12, 3). O tych, którzy przystępują do Niego przez wiarę, Jezus mówi: „Nikt nie może przyjść do Mnie, jeżeli go nie pociągnie Ojciec, który Mnie posłał” (J 6, 44).

Nawrócenie wyraża się od początku w wierze całkowitej i radykalnej, która nie stawia granic ani przeszkód darowi Bożemu. Równocześnie jednak decyduje o dynamicznym i ciągłym procesie, który trwa przez całe życie, wymagając nieustannego przechodzenia od „życia wedle ciała” do „życia wedle Ducha” (por. Rz 8, 3-13). Oznacza przyjęcie osobistej decyzji zbawczego panowania Chrystusa i wejście do grona Jego uczniów. (pkt 46)

Fragment adhortacji "Ecclesia in America"

Tutaj na ziemi nawrócenie nigdy nie jest celem w pełni osiągniętym: na drodze, którą uczeń ma iść w naśladowaniu Chrystusa jest to zaangażowanie rozciągające się na całe życie. Z drugiej strony, w naszym ziemskim życiu, nasza wola nawracania się jest ciągle osłabiana przez pokusy. Ponieważ „nikt nie może dwom panom służyć" (Mt 6,24), zmiana mentalności (metanoia) polega na wysiłku przyswajania sobie wartości ewangelicznych, które są sprzecz­ne z tendencjami dominującymi w świecie. Jest więc rzeczą konieczną ciągłe odnawianie „spotkania z żywym Jezusem Chrystusem", bo jak podkreślili to Ojcowie Synodalni, „prowa­dzi nas ono do nieustannego nawracania się". (pkt 28)